[Recenzja] Need for Speed (PC) – Wyścigi, tuning, fotografia, ale czy w odpowiednich proporcjach?

Po blisko czterech miesiącach oczekiwania względem konsolowej premiery, producenci gry Need for Speed, czyli studio Ghost Games, nad którym pieczę sprawuje wszystkim znany koncern Electronic Arts, dostarczyli użytkownikom komputerów osobistych dedykowaną wersję swojej najnowszej produkcji. Ja, oddany fan motorsportu, nie mogłem pozwolić sobie nie sprawdzić, czy po tylu latach niespecjalnie dobrze wspominanych relacji elektronicy będą potrafili pozytywnie mnie zaskoczyć.

W grach wyścigowych ogromną uwagę przykuwam do systemu zachowywania się pojazdów, bo w końcu co to za frajda jeździć samochodem, który jak samochód w żadnym stopniu się nie prowadzi. Nie inaczej też było w przypadku Need for Speeda, do którego podszedłem z dystansem, jak do typowej wyścigowej arcade’ówki, ale w dalszym stopniu wymagając dobrej zabawy z kontroli pojazdu. Mimo że jestem (nieskromnie mówiąc) szczęśliwym posiadaczem sprzętu do symulatorów jazdy z najwyższej półki, to używać go w NFS-ie nie mogłem z prostej przyczyny – gra obsługuje tylko jedno urządzenie (poza klawiaturą), dlatego jeśli ma się skrzynię biegów, kierownicę, pedały z innych zestawów, to jakby się nie kombinowało – nie da się ich użyć. Doszło do tego, że przez chwilę jeździłem na samej kierownicy, ustawiając sobie gaz i hamulec pod manetkami, ale moje nadgarstki szybko przekonały się o tym, że twórcy łopatek w kierownicach nie przewidzieli takiego ich wykorzystania. Przesiadłem się na xboxowego pada, ale tutaj też bez problemów się nie obyło, bo gra wychwytywała moją skrzynię biegów jako domyślny gamepad i nie dało się tego zmienić, dopóki jej po prostu nie odłączyłem. Takie właśnie przygody napotkały mnie na samym początku kontaktu z najnowszym Need for Speedem.

Teraz przejdę do kwestii dotykającej większą część użytkowników – wspomniany system zachowywania się pojazdów. Na szczęście tutaj wiele możemy skorygować dzięki odpowiedniej konfiguracji pada w ustawieniach kontrolera oraz sam model jazdy bardzo mocno dostosowujemy w garażu, jednak wielu manier prowadzenia się samochodów niestety nie da się naprawić. Najważniejszą z nich jest przedłużanie skręcania pojazdu przez dłuższą chwilę już po tym, jak odpuścimy skręt na kontrolerze. Nie ukrywam, że jest to zdecydowanie największy minus całej produkcji, który skutecznie odbiera graczowi lwią część przyjemności z jazdy. Nie wierzycie? Wyobraźcie sobie teraz, że podczas normalnej jazdy samochodem ktoś przytrzymuje wam kierownicę w pozycji skręconej przez przynajmniej sekundę po tym, gdy chcecie ją już wyprostować. Tak właśnie dzieje się w nowym NFS-ie i najgorsze jest to, że nie ma absolutnie żadnego sposobu, by ten fakt jakkolwiek zredukować, nie mówiąc już o całkowitym jego wyeliminowaniu. Zapomnijcie o szybkich kontrach.

Najnowszy produkt studia Ghost Games pod względem wizualnym powala… ilością napakowanych tam czysto efekciarksich motywów. Gra wygląda naprawdę dobrze, ale – co najdziwniejsze – dopiero po wyłączeniu połowy opcji graficznych. Nawet nie jestem w stanie wyliczyć jak wiele elementów grafiki drażniło mnie podczas rozgrywki na najwyższych detalach. Przez połowę czasu praktycznie nie widziałem gdzie jadę. Wszechobecny motion blur, wieczna noc, uber silne odbicia powodowały, że gracz nie mógł skupić się na tym co robi… dopóki połowy tych efektów nie wyłączył. Gdy tylko pobawiłem się ustawieniami, od razu poczułem olbrzymią ulgę. Nareszcie gra wyglądała ładnie.

Śmiesznym, ale nie problematycznym aspektem najnowszego Need for Speeda jest optymalizacja gry. Najpierw odpaliłem ją na trzech monitorach, każdy o rozdzielczości Full HD. Licznik klatek na sekundę wahał się przy około 40 FPS-ach. Po jakimś czasie przesiadłem się na jeden monitor o rozdzielczości 2560×1440, ustawienia graficzne pozostawiając takie same. Licznik podskoczył o… zaledwie ok. 10 klatek. Dziwne, czyż nie? Taka mała różnica przy zmianie rozdzielczości z 5760×1080 na ponad dwa i pół raza mniejszą. No dobra, zostawmy to. Bardziej zastanawiam się, gdzie oni na 11 GB przestrzeni upakowali te wszystkie filmiki i cut-scenki?!

Historia opowiadana w Need for Speedach nigdy nie była ich najważniejszym elementem. Bardzo często nie była też tym najmocniejszym. Tym razem twórcy gry przyłożyli się do opracowania fabuły. Wciąga, zaciekawia i przede wszystkim jest idealnym tłem dla swobodnej jazdy po ulicach Ventura Bay. Już po kilku chwilach niektóre postacie darzymy sympatią, a inne niespecjalnie. Przedstawienie historii na genialnie zrealizowanych przerywnikach filmowych wprowadza świetny klimat i pozwala bardzo łatwo wczuć się w sytuację bohatera.

Cała seria gier Need for Speed od zawsze opiera się na tuningu naszych pojazdów. To tutaj niewyżyci mechanicy samochodowi mogą dać upust swoim najskrytszym pragnieniom. Do dyspozycji mamy setki rodzajów alufelg, kołpaków, świateł, spoilerów i w ogóle czego tylko dusza zapragnie. Dostosowywać możemy praktycznie każdy centymetr pojazdu, od progów, na szyberdachu skończywszy. Co prawda lekko naciąganie wygląda jeżdżący z prędkością 300 km/h samochód z dokładnie obklejoną całą przednią szybą, ale umówmy się – Need for Speed rządzi się swoimi prawami. Poza tym i tak nie ma widoku z wnętrza pojazdu, dlatego kto czepiałby się o takie drobnostki 😉

W tej części serii twórcy przyłożyli się nie tylko do pieczołowitego zrealizowania systemu tuningu wizualnego samochodów. Gracze mają do dyspozycji całą masę usprawnień technicznych, możliwych do zaimplementowania w swoich wozach. Tutaj ponownie, od ulepszeń silnika, aż po zmianę systemu chłodzenia. No i oczywiście nitro, bo bez nitro w Need for Speed się nie obejdzie.

Ważną część wizualnej strony naszego pojazdu stanowi malowanie. Ponownie możemy zdziałać cuda, dzięki zaimplementowaniu przez twórców systemu, w którym praktycznie bez ograniczeń, wedle upodobań możemy kleić i mazać po swoim samochodzie. Każdy już chyba widział, co przy odrobinie talentu można zdziałać… a jeśli nie, to teraz zobaczy.

W najnowszym Need for Speedzie mamy niespotykaną dotąd okazję pobawić się w fotografa. Twórcy gry przenieśli system screenshotów na całkowicie inny, wyższy poziom. Przecież każdy z graczy chce pochwalić się swoimi ulubionymi czterema kółkami, dlatego producenci postanowili im to ułatwić, a na dodatek urozmaicić. Udało się w stu procentach. W połączeniu z tak rozbudowanym systemem tuningu/malowania – genialne rozwiązanie. Znam całą masę osób, która połowę czasu gry spędziła nie na wyścigach, a właśnie na fotografowaniu swoich samochodów – może nie świadczy to o nich najlepiej, ale zdecydowanie wtóruje pomysłowi deweloperów. Tutaj z aparatem można zrobić wszystko! Zresztą wyśmienity tego pokaz mamy w galeriach społeczności, gdzie możemy do woli przeglądać prace innych graczy… lub samemu się w niej znaleźć.

Żeby dobrze bawić się w samochodowym otwartym świecie, świat ten musi być niewątpliwie ciekawy. Czy ten przedstawiony w ostatniej produkcji studia Ghost Games jest? Wbrew pozorom to najtrudniejsze pytanie, z jakim podczas pisania tego tekstu muszę się zmierzyć. Z jednej strony do dyspozycji mamy naprawdę spore miasto, a z drugiej po kilku godzinach pokonywania go wzdłuż i wszerz wpadłem w monotonię. Może to dlatego, że zawsze podziwiałem je zza samochodu? Trudno stwierdzić. Na pewno brakowało mi ciekawych, wyjątkowych lokacji. Wiecznie zurbanizowany teren może łatwo znudzić i, mimo że widać, iż twórcy bardzo starali się, by go urozmaicić, to nie do końca się udało. Może to przez tą wieczną, dołującą noc…

No właśnie, przez 99% czasu spędzonego w grze, będziemy jeździć w nocy. Owszem, są miejsca, gdzie jest lekko „widno”, a i tak muszę to słowo wziąć w cudzysłów, ale co z tego, skoro jest ich tak mało. To już nie pierwszy raz, kiedy w Need for Speedach mamy do czynienia z permanentną nocą, ale pierwszy raz tak bardzo mi to przeszkadza. Deweloperzy ponownie zdecydowali się na taki krok, ponieważ w ciemnościach wszystko wygląda bardziej efekciarsko – wiecie, TE NOCNE WYŚCIGI – problem jednak, że to nie dla efekciarskości otoczenia gramy w NFS-y. Chciałbym, naprawdę chciałbym zobaczyć jak wygląda moja Corvette’a w blasku słońca…

Kolejna część z serii Need for Speed nie bez powodu okraszona została takim też tytułem. Miała ona, po kilku niespecjalnie udanych rozdziałach, stanowić niejako restart serii. Gracze tęsknili za wrażeniami znanymi z Underground 2 czy Most Wanted, więc twórcy postanowili stworzyć odświeżoną fuzję tych dwóch tytułów. W teorii – mieszanka wybuchowa tak silna, że bez problemu powinna przyciągnąć rzesze starych fanów, a swoim zasięgiem objąć także świeże mięso. W praktyce – niewiadomo, bowiem najnowszego Need for Speeda taką fuzją nazwać nie można. Gra, owszem, jest bardzo dobra i zdecydowanie na tle poprzednich części wypada najlepiej, ale to wciąż nie jest NFS znany z lat 2004-2006. Jeżeli jednak nie przeszkadza ci niedorozwinięty system sterowania pojazdem, do którego wbrew pozorom można się przyzwyczaić, bo większość osób nawet nie zwróci na niego uwagi, a lubisz nocne podróże samochodem, to śmiało możesz decydować się na zakup. Poza tym gra bardzo mocno nadrabia systemem sieciowym i „tuningowym”, a przecież deweloperzy zapowiadają dalsze wsparcie dla swojej nowej produkcji. Będziesz wygrywał wszystkie możliwe wyścigi? A zostań profesjonalnym lakiernikiem w Need for Speed! Krótko mówiąc, tutaj nudzić się nie można!

Komentarze